Het blauwe uur beschrijft de periode waarin de zon al ondergaat, kort na het gouden uur, maar ook kort voordat de zon opkomt. Gedurende deze tijd heeft het licht een magische blauwe kleur.
Tijd is als de leegte; het kan niet rechtstreeks worden weergegeven. Het heeft iets subjectiefs, is complex en veranderlijk, het is ongrijpbaar.
Wanneer we vanuit het perspectief van herhaling naar de tijd kijken, dient de hemel als oriëntatie: de zon voor de dagelijkse cyclus, de maan voor langere fasen en de sterren voor ruimtelijke oriëntatie en tegelijkertijd voor langere tijdsperioden.
Een deel van mijn werk toont deze hemellichamen: de zon verschijnt als een flikkerende gele cirkel, de maan in zijn veranderende fasen en de sterren verschijnen in veelzijdige vormen.
Alle afbeeldingen zijn gebaseerd op de cirkel als basisvorm.
Door de tijd te kunnen meten met behulp van de hemellichamen, ontstond er een raamwerk dat regelmaat gaf aan het geheel, de kalender.
De dag-broches vertegenwoordigen tijdsperioden en hun afbeeldingen verbeelden de verschillende levensfasen als een zich geleidelijk ontvouwend proces.
In het begin verschijnen er vier gekleurde punten in een witte rechthoek, elk op een eigen positie. In de loop van de tijd naderen de punten elkaar, groeien, versmelten, roteren, overstijgen het frame, vermengen zich en ontwikkelen een toenemende complexiteit. De cirkel vormt de basis van dit proces en symboliseert tegelijkertijd een eindeloze cyclus van spelen, ontwikkelen, leren, bouwen en reflecteren.
Tijd als proces.
Karin Seufert, Berlin 10/2024