Lucy, een herinnering
Remembering Lucy
Sinds ik haar tentoonstelling P L U S bezocht staat haar boekje op mijn bureau en kijkt het me aan, vlak naast mijn beeldscherm. Met dat intrigerende gesneden kruis in het midden van de roze kaft – subtiel, nauwelijks zichtbaar, soms maken de schaduwen er een ster van, soms zie ik een plus, vaker een kruis terwijl ik de prachtige dahlia erachter weet. Lucy’s laatste tentoonstelling is verstild, de wereld lijkt verstomd, wegen kruisen, kruizen krullen, worden bloem, ster, zijn uit het lood geslagen. Het tekent haar energie en werklust dat ze ons ondanks haar ziekte nog deze afscheidstentoonstelling gunde.
We zullen ons Lucy allemaal herinneren als een prachtig mens en een bijzondere kunstenaar. Haar werk zat vol levensvreugde, met referenties aan de natuur, bloemen, koralen, stenen, volkskunst en daagse gebruiksvoorwerpen. Ze was bescheiden, maar heel precies over hoe haar werk begrepen moest worden. Ze kon kritisch zijn – ook naar zichzelf. Het moest puur zijn, puur blijven, dat had ze van huis uit al meegekregen. Ze kon mooi vertellen over de vonk, de magie achter de werkbank, en hoe het van diep uit haar zelf kwam. Ik ben de samenhang zei ze. Ze hield ervan de dingen te zien groeien in haar handen, alles zelf doen, het monnikengevoel zoals ze dat noemde.
Haar sieraden zijn groeivormen, met takjes, bloemen en kleuraccenten op het mat-grijze maar levendige zink. Altijd zink vanaf het vroegste begin. Het is zilverkleurig, maar zonder glans, zonder luxueuze associatie, niet sieraad-achtig, eerder alledaags. Maar is het alledaagse juist niet universeel? Er zit een somberte in, maar Lucy kon het materiaal laten leven als de zee of de Hollandse wolkenluchten. Het materiaal gaf haar vleugels, juist omdat het niet geassocieerd wordt met luxe en waarde. Ze bedacht een techniek om het materiaal te behandelen waardoor het zo mooi grijs wordt. Als Lucy praatte over haar werk dan ging het over energie en over haar langdurige werkproces dat misschien wel tegen de tijd in ging maar dat vond ze des te interessanter. Over het ambachtelijke van haar werk vertelde ze: “Het is belangrijk dat ik er zoveel aandacht en concentratie in stop. Je geeft een bepaalde energie aan een ding. Je ziet dat er ontzettend aan gewerkt is. Het is een rijkdom, volheid, eigenheid. Het gaat erom dat het ding een wezen krijgt, het gaat terugpraten. Jij werkt er nog aan maar het ding wordt van zichzelf, het praat terug. Het is een soort levensproces: ontvankelijk zijn voor wat er op je af komt, opbouwen en loslaten.” (LdB in gesprek met Lucy Sarneel, 15 april 2009)
Tot op het laatst was Lucy aan het bouwen. Ze was al ernstig ziek toen ze samen met Jelle haar laatste tentoonstelling P L U S inrichtte, in oktober dit jaar. Daarna werd ze nog zieker, nog ellendiger, maar het loslaten kostte haar veel moeite. Ik zal haar stralende lach die ik zo vaak ontmoette sinds haar afstuderen in 1989 nooit vergeten, terwijl haar sieraden mij zullen blijven herinneren aan haar grenzeloze energie en puurheid – een geschenk dat ze ons voor altijd naliet.
Liesbeth den Besten, 29 december 2020
Since I visited her exhibition P L U S, her booklet has been on my desk, looking at me, right next to my screen. With that intriguing cut cross in the center of the pink cover – subtle, barely visible, sometimes the shadow makes it a star, sometimes I see a plus, more often a cross, knowing the beautiful dahlia behind it. Lucy’s last exhibition is hushed, the world seems dumb, roads cross, crosses curl, become flower, star, are thrown off balance. It shows her energy and zest for work, that she still awarded us this farewell exhibition despite her illness.
We will all remember Lucy as a beautiful person and an outstanding artist. Her work was full of joie de vivre, with references to nature, flowers, corals, stones, folk art and everyday things. She was modest, but very precise about how her work should be understood. She could be critical – also towards herself. It had to be pure and stay pure, she had already learned that from home. She could talk nicely about the spark, the magic behind the workbench, and how it came from deep within herself. She loved to see things grow in her hands, to do everything herself, the monk feeling as she called it.
Her jewellery is a form of growth, with twigs, flowers, and color accents on the matte gray but vibrant zinc. Always zinc from the very beginning. The material is silver-colored, but without shine, without luxurious connotations, not jewellery-like, rather everyday-ish. But isn’t the everyday universal? There is a gloom in it, but Lucy could make the material live like the sea or the Dutch cloudy skies. The material gave her freedom precisely because it is not associated with luxury and value. She came up with a technique to treat the material that makes it so beautifully gray. When Lucy talked about her work it was about energy and about her lengthy work process that may have gone against time, but she found that all the more interesting. She said about the craftsmanship of her work: “It is important that I put so much attention and concentration into it. You give a certain energy to a thing. You can see that a lot of work has been done on it. It is richness, fullness, individuality. It’s about the thing becoming a being, it’s going to talk back. You are still working on it but the thing becomes its own, it talks back. It is like the process of life: being receptive to what is coming your way, building up and letting go.” (LdB in conversation with Lucy Sarneel, 15 April 2009)
Lucy was building until the very end. She was already seriously ill when she installed her last exhibition P L U S together with Jelle, in October this year. After that she became even more sicker, more miserable, but letting go took a lot of effort. I will never forget her radiant smile that I have met so often since her graduation in 1989, while her jewelry will continue to remind me of her boundless energy and purity – a gift she left us forever.
Liesbeth den Besten, 29 December 2020
If you would like to post an anecdote or simply a message or photo in connection with Lucy’s death, you can do so below.
Please note that texts and photos can be used in a retrospective exhibition and a publication in 2021 in collaboration with the family.
Lucy’s niet aflatende optimisme was aanstekelijk voor iedereen om haar heen en ook voor mijzelf een lichtpuntje wanneer het even tegen zat. Ze zei onlangs dat haar ziekte zonder haar optimisme allang gewonnen zou hebben.
Pas enkele weken geleden werd duidelijk dat het einde echt heel dichtbij was gekomen. Na een jarenlange strijd tegen kanker is Lucy Sarneel op 28 december 2020 overleden.
Hiermee komt een einde aan ruim 31 jaar hechte samenwerking en vriendschap.
Ze laat zoveel moois na.
Ik wens Jelle, Niki en Anna veel sterkte met dit immense verlies.
Marie-José van den Hout
—
Lucy’s relentless optimism was contagious, infecting everyone around her, and was a ray of hope for me when things were not going well for a while. She said recently that, without her optimism, her illness would have long since won.
Only a few weeks ago it became clear that the end was coming very close. After years of fighting cancer, Lucy Sarneel died on 28 December 2020.
This marks the end of more than 31 years of close cooperation and friendship.
She leaves behind so much beauty.
I wish Jelle, Niki and Anna great strength with this immense loss.
Marie-José van den Hout
When we saw each other, we were happy. Goddamn, what a loss …
Robert and Louise Smit
It was always a pleasure to meet Lucy. Beside her wonderful works, she meet you with a warm welkom and a big bang kiss, I will remember I will remember a great jewellery artist
Ach…….LUCY
Zo puur, zo vol liefde, zo grappig ook.
Diep dankbaar voor al je licht.
Je vriendIneke
Lucy, and her work, were special. She radiated warmth and had a fantastic sense of humor. Although she is gone, she will live on in my memory and in her incredible work.
Seth Papac
I’m so sorry to hear this. I had the honor of introducing her at SOFA:Chicago years ago. A huge loss to the field and far too young for her family and friends.
RIP dearest Lucy !!! Fly high!!!
I will always be grateful for all your help, generosity, and kind guideness as my tutor! ! Thank you for your smiles, strength and positive attitude always!
Condolences to her family …
I first fell in love with her jewelry. Then I met her in person it was her warm, kind heart that captivated me. It was an honor to be able to wear her pieces and to work with her…I only wished that our time together had been much longer.
Rest in peace dear Lucy. You will be truly missed.
Even though it was short time we met and worked together, it was a good time with nice memories. Lucy was so admirable as an artist and a teacher. Her “WONDER” workshop at Atelier Rudee in 2015 was one of our students favorite workshop. During our Bangkok sightseeing she was so kind to share with me her views and thoughts on jewelry and objects. They are precious and will be remembered.
A big loss for the jewellery-field, a big loss for humankind.Thank you dear Lucy for learning me fly and smile. An angel has gone!
With deep love Ted.
😥
I will remember her as a warm, caring person. She was part of not only my journey within this field, but also a lot of others guiding and stimulating.
I am very grateful to have met this great spirit and her passion for jewelry.
My thoughts go out to her family.
We met at the Royal College of Art in London
during the guest professor week June 2001
It was a memorable week in my life.
Thank you Lucy for a inspiring talks and for your artistic work.
I will never forget Lucy and her sincere work. She was a remarkable person and artist, authentic ánd modest. I am glad I had the chance to meet her right from the start I became appointed at the Stedelijk Museum and to acquire some of her earliest work (and later jewellery) for the collection of the museum.
Condolences to her family, friends and colleagues.
Marjan Boot
Former curator Stedelijk Museum Amsterdam
Ze heeft mijn leven zo positief beïnvloed… ik zal je missen Lucy!!
….just tears comming through my eyes
can’t look and think clear….
Lucy’s work is iconic, has deeply impacted the field and influenced so many generations of artists. In its “everyday-ness”, it seemed it would simply always be around, quietly assertive, playful, inviting. In reading everyone’s accounts I am very sad that I did not have the chance to know her personally. Her portrait captures so much kindness and radiance. RIP, Lucy, thank you for your amazing art.
Lieve leuke Lucy
Wat een schokkend bericht. Haar werk is zo inspirerend, een enorm gemis.
Lieve Lucy, had je graag nog zo vaak in je ogen willen kijken
Moest vandaag denken aan jou in de geconcentreerde stilte van je atelier en het eerste wat ik van je zag, de broche “gespelde zinnen” tijdens beauty is a story, beiden van een adembenemende schoonheid, vol van een blijvende betekenis
Lucy “IS a wonderful story”, ik ben blij dat ik je heb mogen kennen en zal het vervolg missen
verdriet
“Dream on in your bejeweled landscapes”, you said to me…
I am so grateful to you for seeing right through me, encouraging me, and guiding me!
Dear Lucy, I will always remember you with the brightest of colors you emited, your joyful smile and your playful curiosity. May you find peace where you are…
Wat zal ze gemist worden, de vrolijke en optimistische Lucy! Altijd toverde ze een glimlach op mijn gezicht en verbaasde ze me met haar prachtige werk. Heel veel sterkte gewenst aan haar familie, vrienden en collega’s.
Astrid Ubbink
Als ik door mijn oogharen naar de afbeelding van het sieraad ‘Joie de vivre’ op Lucy’s overlijdenskaart kijk, dan zie ik een kleine gedaante met stralen rond haar hoofd en uitgestrekte armen. Her en der wat rode vlekjes in het verder geheel grijze geheel.
We ontmoetten 35 jaar geleden op de Rietveldacademie, waar zij vanuit Maastricht kwam met al 3 jaar kunstacademie achter de rug. Terwijl wij andere studenten alleen een vakopleiding of helemaal geen opleiding hadden en aan het worstelen waren met de opdrachten die meestal gingen over ‘objecten’ maken, beelden, altaren maar vooral geen ‘lullige’ sieraden, ging zij enthusiast aan de slag en heeft toen al haar taal gevonden; sculpturale en intieme werken, herinneringen, tradities en het zink.
Later hebben we het vaker gehad over onze tijd op de academie, en ik denk dat ondanks alle kritiek die we daarop hadden, zij van de aanpak van de docenten, die toendertijd liever wouden dat we beeldhouwers werden, nog het meest heeft geprofiteerd. Ze wist al vroeg wat ze wou: het persoonlijke en het publieke, verhalen vertellen en steeds de ‘Joie de vivre’ tussen het grijs.
En na etentjes bij haar en op haar verjaardag ging de muziek aan en zou er gedanst worden, dan werd de stoom eraf geblazen door luid meezingen en ging Lucy helemaal los.
Voor mij was Lucy een loyale collega, empathisch en gul, iemand die keihard werkte en ondertussen ook nog van alles wou zien, lezen en horen. Maar vooral was ze een heel dierbare vriendin.
Nu is ze een spook geworden die me soms vriendelijk uitlacht als ik weer eens twijfel en dan zegt ze: nu gaan we dansen!
Julie Mollenhauer
Lucy Sarneel created a unique visual language to talk to people of any ethnicity and cultural background.
Wat een gemis dat Lucy er niet meer is.
Maar wat een voorrecht om die lieve Lucy zo lang gekend te hebben en om voor altijd veel van haar prachtige sieraden te mogen dragen.
Een troostrijk idee.
Dank lieve Lucy.
Heel veel sterkte voor Jelle, Niki en Anna
Els Wals
Lucy’s words and guidance have stayed with me over the years. And I often think about the conversations we had and the encouragement, critique and inspiration she gave me. I can still see her smile. All my love to Lucy’s family and loved ones.
Lieve Lucy, rust zacht in een bed vol sieraden gemaakt van engelen veren.
Denk aan haar warmte en dat ze voor mij van een broche,een oorsierraad maakte en en een kleurig oorsierraad speciaal voor mij.Zo was Lucy.lief!!!
Lieve stralende Lucy
Zo diep triest
Oooh, I did not know that Lucy was ill and I did not know her personally but what an impressive oeuvre she leaves behind.
I wish her family much strength.
Lucy, such an authentic, positive and warm colleague.
Her work is a beautiful, fine and well-considered play of content and expression.
Van harte wens ik Niki, Anna en Jelle veel sterkte met dit tragische verlies.
Thank You Dear Lucy for being such an inspiration to all of us. Your beautiful and honest work will stay together with the strong memory of your almays lightful smile, full of Joy and Love to give. An Angel.
So sad….a lovely person and a fantastic colleague….that was Lucy.
It is an honour to have met Lucy, share time with her and discover the power of her brilliant jewellery. Once, sitting in a “café” she told me something I will never forget and keeps me moving forwards everyday reflecting the humanity she had within:
–To have children is one of the best experiences ever for your work, and you just realise it when the so “little” time you have at the studio becomes the biggest amount; the most effective one and the maximum concentration period of the day. Do not be afraid, you will enjoy it!–
And so I did, and so it happens every single day since the two little boys came to my life a few years ago. Those memories together with the greatness of her being, will remain with me forever and whoever I am transferring this knowledge to, besides the magnificence of her works.
There is a new star in the firmament. Thank you Lucy.
Wat een verlies. Bij deze een geschreven driedubbel zeezoentje voor haar: xxx.
Wat een verdriet zo een lieve collega te verliezen.
Wat een prachtig en poëtisch werk maakte Lucy!
Trots dat ik haar mocht vertegenwoordigen in al mijn lezingen over het Nederlandse sieraad, waarvan zij echt de top was.
Fijn dat we nog steeds mogen blijven genieten van die mooie dingen die ze na laat.
Ik wens haar man en kinderen en al degene die haar na aan het hart liggen, heel veel sterkte met dit grote verlies.
bij sommige mensen kan je niet begrijpen of geloven dat ze er niet meer zijn.
Ach lieve, lieve Lucy toch….
Het moest eraan komen, het einde, maar je was zo ongelofelijk positief, open en warm in je hele wezen dat het zo moeilijk te geloven was, is …
‘Wat een rotziekte is kanker’ schreef je me toen, en ik weet er nog steeds niets aan toe te voegen. Maar de toon was al opbeurend.
Ik ben blij dat ik je heb mogen kennen, jouw energie en de kracht van je sieraden mogen voelen!
Dank lieve Lucy.
Heel veel sterkte voor je gezien
I will deeply miss Lucy, my dear friend and colleague.
Grateful for time and things we shared, so much laughter, empathy and warmth around.
Lucy had a genuine interest of the world around her, always paying attention to things and people, you could easily feel embraced by her and her beautiful work and stories.
She´ll be forever an inspiration and the sparkling gem in the treasure box of my life.
Dear Lucy,
I have few regrets in life. One, is that I never had the pleasure of meeting you. Your jewelry gives so much. It is kind, generous, joyous, beautifully made, subtle, all in a superb color pallet. How did you accomplish all that.
In great admiration
I am sad to learn that Lucy has passed. I have not met her in person – but I have met her through her work. I have a pair of earrings purchased in Melbourne (Gallery Funaki) and I shall wear them knowing her spirit is intertwined in them.
De toevallige ontmoetingen met Lucy op de gang, voordat we aan onze werkdag begonnen of tussendoor; een kort praatje, toch nog even spontaan in het atelier kijken waar we bezig mee zijn, thee dan maar…?
Ik ga al deze -alledaagse- momenten missen… Gelukkig heeft ze een prachtig oeuvre, waar de energie, liefde, kleur en lef vanaf blijft stralen tot in de verre, verre, verre toekomst, dat neemt niemand ons af!
+
+ PLUS +
+
Dag, lieve Lucy !
It truly is heartbreaking to hear this news. Lucy really was one of the kindest, warmest souls to ever walk this earth. Not to mention, she was an amazing professor/ mentor, and a super talented and honest artist.
Lucy was always a welcome surprise, like a ray of light on a gray day. She would be here in Florence to tutor at Alchimia a few times a year and even though her timing was always very tight and couldn’t get together for a dinner or a longer meet up, if she saw the lights on, she would always stop by my studio to say hello. A couple of years ago I was having a sort of sad birthday and was working alone in my studio and she knocked on the door and made my day. That’s how she was ~ making a small gesture that just seemed to make things brighter at the right moment.
Lucy, you will be missed by so many of us whose lives you’ve touched.
Lucy Lucy Lucy
I didn’t meet you often the last time was at Marzee, when we did it was special and the conversations and warmth was fantastic.
A piece of yours stays very close to me that i saw in Munich, i only saw it the once and I’m not sure it was a piece of jewllery (i hope not !) a small zinc aeroplane flying in the sky.
It was humble but had immense presence much like i remember you. You will be missed and i thank you,thank you thank you for all that you have given the community. RIP
De schok komt pas nu binnen..
Veel te weinig ontmoet,
maar als, zeer inspirerend
Was, ben een blijf een groot fan je werk
Alle sterkte voor de geliefden en naasten
Zou iemand mij het adres/e-mail adres willen geven van iemand waar ik iets tegen kan vertellen of aan vragen wat Lucy betreft. Ik heb haar heel goed en langdurig gekend.
Heb nog met haar gecorrespondeerd van 2012 tot 2016.
Ik was geschokt en zeer verdrietig toen ik hoorde van haar overlijden.
Ik zou heel graag ter nagedachtenis aan haar een klein aandenken hebben maar weet niet tot wie ik me moet richten.
Mijn mail adres is miekepilet@gmail.com
Lucy kende ik door de twee broches die ik van haar heb, de gouden zon en het zinken takje. Ik was direct verrast toen ik de twee kleine foto’s zag met de twee kinderen die elk tussen hun duim en wijsvinger een broche vasthouden. Op zo’n manier kun je de sieraden niet alleen dragen maar ook als een klein schilderijtje aan de muur hangen. Het was mijn eerste serieuze sieraad aankoop. Later begonnen de foto’s te vervagen en hadden we per mail contact. Ik zou langskomen maar dat is er niet van gekomen. Bepaalde dingen zullen we nooit begrijpen, voor de kinderen, vrienden en familie is het verlies van haar en Jelle zeer groot. Ook zonder Lucy echt gekend te hebben begrijp je uit haar werk dat je met een bijzonder persoon te maken hebt.
Als maker van sieraden heeft Lucy de vruchten van haar creativiteit en arbeid over de hele wereld mogen verspreiden. Dagelijks zijn er overal mensen die glimlachen en een fijn gevoel krijgen omdat ze een werkstuk van Lucy dragen of bekijken.
Moge haar werk en haar nagedachtenis ons tot zegen zijn.